Bile bile

Çaresizlikle dolu bir aşkın
hikayesini yazdık biz seninle
Ne kadar çok sevsekte
gizlemeye çalıştık umutsuzluğumuzu
Görmemezlikten geldik ayrılığı
saklarken gözyaşımızı

Güneş batarken, gün biterken
Biz hiç batmayacak, hiç bitmeyecek gibi sevdik
Çaresiz kalan kalplerimizle yürüdük…
Sonunu göre göre, acıyı bile bile
yakalamaya çalıştık sanki mutluluğu

Engel olamadık hislerimize
yağmurları dinlerken kalbe düşen o taneler
sanki hayat veriyordu sevdamıza
Bittiğimiz yerden başlıyorduk hep
Küllendiğimiz yerden alevleniyoduk

Ve ilk baharda açan çiçekler
son baharda solmaya mahkumken
biz hep yazı yaşamak istedik seninle taptaze
Evet her seven bir gün ayrılır sevdiğinden
ve biz engel olamadık zamana, erken gelen sonbahara
Şimdi kışı yaşıyoruz acıyla, kederle, hasretle…